“Ik kwam binnen met een laptop onder mijn arm, vol werk dat ik zelf had gemaakt. Gewoon, om te laten zien: dit is wat ik kan. En dat bleek genoeg.” 

Bijna een decennium bij MEO. In al die jaren zag Justin het bedrijf groeien van een kleine stichting naar een professioneel bureau waar impact en creativiteit hand in hand gaan. Hij was erbij toen het web team bestond uit drie personen, en er werd geschetst met een potlood en een A4’tje. Hij zag collega’s komen en gaan, maakte verhuizingen mee en werkte een periode remote vanaf Bali. 

“Voordat ik bij MEO kwam, had ik allesbehalve een creatieve baan. Terwijl ik er wel voor gestudeerd had. Ik werkte op Schiphol, in de catering, vliegtuiginterieurs schoonmaken. Niks mis mee, maar ik voelde: dit is het niet.” 

Ook had hij lange tijd geen werk. Werkgevers haakten af vanwege gaten in zijn cv of een Wajong-indicatie. Na een gesprek met het UWV (laptop open, portfolio erbij) kreeg hij de vraag: “Ken je MEO al?” Dat gesprek veranderde veel. Bij MEO kon Justin doen wat hij echt leuk vond: ontwerpen. 

“Vanuit een blanco canvas iets maken wat echt raakt, dat is voor mij het mooiste aan ontwerpen. Vooral als een klant zegt: dit is precies wat ik bedoelde, terwijl ik het zelf nog niet zo goed kon verwoorden. Dan weet ik: ik heb het begrepen.” 

“Soms weet je niet waar je moet beginnen. Maar zodra ik start, wapperen de ideeën als vanzelf uit mijn pols. Het zit er gewoon ergens.” 

Eén woord vormt de rode draad: ruimte. Ruimte om te leren. Om te wisselen van team toen hij als enige designer in Web Development zat en sparren miste. Nu zit hij tussen andere vormgevers, pakt naast websites ook visuele opdrachten op en wordt hij als een soort ‘joker’ ingezet waar het nodig is. “Die veelzijdigheid vind ik lekker,” zegt hij. 

Ruimte ook om te leven. Hij werkte een periode vanaf Bali (terug naar z’n roots), niet na corona, maar ervoor, toen ‘remote’ nog een uitzondering was. De afspraak was helder: wat heb jij nodig om goed te werken? Vertrouwen en eerlijkheid hoorden daarbij. De eerste week was zoeken (lees: veel afleiding… surfers, zon, nul focus); twee weken later regelde hij een kantoorplek en stond de productiviteit als een huis. Voor Justin het voorbeeld van meedenken en volwassen communicatie. 

Wat houdt hem hier na al die jaren? MEO is dicht bij huis. Er is flexibiliteit. “We zijn een team dat jong begon en samen volwassen werd.” Er staat altijd muziek op, iemand zingt mee (Robin, dit gaat over jou), een grap tussendoor. “Er zijn ‘happy vibes’ en ondertussen werken we keihard aan iets waar je je naam onder durft te zetten.” Leidinggevenden die bellen met “hoe gaat het?”, niet alleen met “is het af?”. Een creatieve ruimte waar je zo bij elkaar aanschuift. Het klinkt alledaags, misschien is het daarom zeldzaam. 

De toekomst? Justin is niet bang voor AI, integendeel. Voor hem is het een stuk gereedschap dat het ambacht scherper maakt. Hij blikt niet graag té ver vooruit, maar over een ding zijn we zeker: de komende tien jaar worden alleen maar leuker, slimmer en creatiever.